Kaderin Sensin  Evren sürekli aynı insanları karşına çıkartıyor değil mi? Bir hevesle başladığın herşeyin sonu, bilindik hale dönüşüyor. Bu defa farklı olacak diye niyetlendiklerin, birçok kez yaşadıklarının devamı gibi. Hayat, sana hep aynı oyunları oynuyor ve ardından ben bunu haketmedimler geliyor. Sorular, sorgular, farklı yaklaşımlar aynı cevaplar.

Mütemadiyen bir deja vu hissi ve insanoğlunun en iyi antideprasını; umut etmek. Çünkü umut, hayatı daha katlanabiliyor kılıyor. Sende bunları dibine kadar hissedip yaşıyorsan, seninle bir iyi bir de kötü haberi paylaşmanın zamanı gelmiş demektir. Kötü haber; yaşadığın herşeyin sebebi sensin. Yine yanlış insan dediğin herkesin, hep benzer olaylar başıma geliyor dediğin herşeyin, hiç bitmeyen tekrarların ve tekamül edemeyişlerinin. İyi haberse bütün bunları değiştirip, dönüştürmek senin elinde. Herşey bambaşka olabilir. Dejavuların son bulabilir ve sen gerçekten kalbinden geçen ve niyet ettiğin herşeyi yaşayabilirsin.  Bunun elbetteki bedelleri var, ama sen yıllardır her hevesin kursağında kaldığında, hayalkırıklığına uğradığında, yalnızlığına döndüğünde ağır bedeller ödemedin mi? Çokça ödedin ve eğer ayağa kalkıp, farkındalığını yükseltmezsen ödemeye de devam edeceksin ve bir süre sonra devam etmek için hiç halin kalmayacak. Tekrarları yaşama korkusuyla başlamaktan vazgeçeceksin ve ne yazık ki sorumluluğunu almadığın herşeyin faturası yine sana kesilecek.

Ben demiyorum ki kollarını aç evrenden iste ve her istediğin bir anda senin olsun. Önce değiş, içten dışa yenilen. Sonra gelişime açık ol ve çok inan. Kaderinin hayallerinden daha güzel olduğuna inan. Yaşayacaklarının yaşadıklarından seni çok daha mutlu edeceğine inan. Bu yol uzun bir yol, adına hayat deniyor. Yaptığın veya yapmadığın herşey karşına dikiliveriyor. Keşkeler, pişmanlıklar, iyikiler ve neyazıkkiler hepsi teker teker birikiyor. Ve biliyor musun sözcüklerinde evrende gücü var ve bu güç çok büyük. Hastayı iyileştirme gücü, negatifi pozitife dönüştürme gücü ve bu güç senin iki dudağının arasında gizli. Neticede ağzından çıkan, senin kalbinden geçen değil mi zaten?   Bütün olumlulukları ve olumsuzlukları hayata konuştuklarınla, hareketlerinle ve enerjinle sen yüklemiyor musun? Ve bütün yüklediklerin aynı şekilde sana geri geliyor. Boomerang gibi, aynaya bakmak gibi, karma gibi. Sadece farklı suretlerde, farklı zamanlarda, farklı duygularda. Ve ne kadar enteresan ki, "bu aynılar" seni yine şaşırtıp üzebiliyor. Neden ben, neden benim başıma geldi diye cümleler dökülürken dudaklarından, aynı şeyleri yapıp farklı sonuçlar bekleme tuzaklarına düşüyorsun. Çünkü bu sensin ve herşey sende vuku buluyor. Sebebi sen sonucu da sensin. Diğerleri sadece birer öğretmen. Sana seni anlatmak için varlar.

Hayat hep biraz zorluyor önce sınavı yapıp sonra dersi öğretiyor. Öğrenemedin mi, sınavını tekrarlıyor taa ki sen anlayan kadar. Farkındalığını geliştir, hayatla barış, dersini al ve ilerle. Kendini gerçekleştirmek için gelmedin mi bu dünyaya? Ve biliyorsun kimse kolay olacak demedi, kimse hemen olacak demedi hatta hiç kimse olacak bile demedi. İşte bu da senin oyunun, senin oynama şeklin ve senin hayatın. Ektiklerini her zaman biçemeyebilirsin ama biçtiklerin seni olduğun insan yapacak. Sevaplarınla, günahlarınla sen sensin. Ve kalbinle yaşamaya başladığın her gün kendinle biraz daha yakınlaşacak ve kendini daha çok seveceksin. Bu yazıyı yazmam tesadüf değil, bu yazıyı okuman tesadüf değil. Derin bir nefes al, gözlerini kapat ve düşün: Neden bunları yaşıyorsun? Ve nereye gidiyorsun?