Bouke de Vries, seramik parçalarından çok parçalı heykeller yaratarak tarihi çanak çömlekleri yeniden yorumluyor. Londra, Central St. Martin’de okuyan Hollandalı sanatçı 1990’ların başında West Dean College’da öğrendiği seramik koruma ve restorasyona yönelmeden önce uzun yıllar çalıştı.

Mesleki pratiğindeki kusurlu eserlerin değerlendirilmesiyle ilgili ahlaki ikilemlerle yüz yüze gelen de Vries, eserlerinde kusurlu olma, hasarlanma ve kültürel tarihin değerini sorgulamaktadır.

Eserlerinde farklı kombinasyonlar ve farklı renk bileşimlerini kullanan sanatçı mesela, kırık mavi söğüt plakaları bir Çin haritasına karıştırıyor, paramparça turkuaz bir vazo, şeffaf cam bir kabın içeriği olarak yeni bir işlev görüyor ve küçük porselen parçaları, çiçek açan bir gülün üzerinde dikenler haline geliyor.

De Vries'in çalışmaları geniş çapta sergiliyor. 2019'da sadece Washington'daki Hillwood House, Instanbul'daki Mesher Galerisi, Montgomery, Alabama'daki Güzel Sanatlar Müzesi, Finlandiya, Vaasa, Finlandiya'daki Kuntsi Müzesi'ndeki sergilerin yanında Kraliyet Worcester Müzesi ve Tayvan, Yingge'deki Tayvan Seramik Bienali'nde de yer aldı. Sanatçı, Hollanda, ABD ve İngiltere’deki galerilerle temsil edilmektedir.

Sanatçının websitesindeki açıklama da sanatı ve sanata bakışı hakkında bir özet niteliğinde:

Bir seramik objenin yaşamındaki bu en dramatik bölümün kanıtını gizlemek yerine, bu yeni durumu vurguluyor, yeni erdemleri aşıyor, yeni değerleri ve hikayelerini ileriye taşıyor. Neredeyse görünmez bir saç çizgisinin çatladığı, küçük bir kenar çipinin veya kırık bir parmak, bir zamanlar değerli bir nesneyi pratik olarak değersiz, kelimenin tam anlamıyla geri yükleme maliyetine değmez kılar.

Böyle bir nesnenin, başarmak için harcadığı tüm becerilere sahip olmasına rağmen - ilk dönem Worcester, Kang-xi veya Sevres - tarihin çöp tenekesine çok kolay bir şekilde devredilebildiği gerçeğinde bir haksızlık var.